کد مطلب:501 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:19

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

سرچشمه مخالفت عدهاي با طرح حكومت اسلامي چيست؟

گروهي با مسأله طرح حكومت اسلامي به مخالفت بر ميخيزند، سرچشمة اين مخالفت در واقع دو چيز است كه يكي جنبة رواني دارد و ديگري جنبة روائي.



امّا آنچه جنبة رواني دارد اين است كه آنها خاطرة تلخي از حكومتها دارند و بر اين عقيدهاند كه د رشرايط كنوني هيچ كس قادر بر اين نيست كه حكومت الهي را تشكيل دهد و عدل اسلامي را پياده كند، زيرا هميشه فشارهايي از داخل از سوي افراد تندرو بر حكومت وارد ميشود كه خواهان شكستن حريم قوانين اسلامي و بر هم زدن عدالت اجتماعي و مقدّم داشتن شعارهاي خالي از محتوا بر ضوابط شناخته شده كتاب و سنّت است.



از سوي ديگر از خارج نيز بر آن فشارهايي وارد ميشود و سياستهاي بسيار مرموزانه اجانب كه توسّط عوامل «مخفي» و «آشكار» آنها اعمال ميگردد، اجازه نميدهد حكومت اسلامي در مسير خود به حركت در آيد و حتماً در نقطهاي آن را از مسير اصلي به سوي مقاصد خود منحرف ميسازند، به همين دليل حكومت اسلامي واقعي را غير قابل عمل ميدانند.



آنها داستان مشروطه را گواه اين مدّعا ميشمرند كه علماي دين با قوّت تمام در آن وارد شدند، تا چهرهاي از حكومت اسلامي (يا چيزي كه شباهت به حكومت اسلامي در پارهاي از جهات داشته باشد) به دنيا نشان دهند، ولي علي رغم تمام تلاشها، سرانجام منحرفان داخلي و خارجي دست به دست هم دادند و آن را مبدل به حكومت خودكامة ويرانگر و بيدادگر ساختند.



امّا از نظر روايي به سراغ رواياتي ميروند كه ميگويد «هر پرچمي قبل از قيام مهدي(عج) به عنوان حكومت بر پا شود، پرچم ضلالت است»!



نمونهاي از اين روايات را در ذيل ميخوانيم



اين روايات در حقيقت چند گروه است.



نخست در گروهي از آنها ميخوانيم تا وقت، مساعد براي خروج و قيام بر ضدّ سلاطين جائر و حكومتهاي ظالم نبوده باشد، قيام نكنيد، مانند



1ـ «ابوالمرهف» از «امام باقر» (ع) نقل ميكند كه فرمود «اَلْفُبْرَةُ عَلي مَنْ اَثارَها، هَلَكَ الْمَحاصِيرُ، قُلْتُ جُعِلْتُ فِداكَ وَ ما الْمَحاصيرُ؟ قالَ الْمُسْتَعْجِلُونَ…» (وسائل الشيعه 11/36) [گرد و خاك و غبار متوجّه كسي ميشود كه آن را پراكنده كند(هر كس غباري بيفشاند بر صورت و دامان خودش مينشيند) «محاصير» هلاك ميشوند، راوي ميگويد عرض كردم «محاصير» چيست؟ فرمود كساني هستند كه عجله ميكنند (و قبل از فراهم شدن شرايط قيام بر ضدّ حكومت جائر، دست به اين كار ميزنند).]



2ـ در حديث ديگري از امام صادق(ع) از پدران گراميش در وصيّت پيامبر(ص) به علي(ع) ميخوانيم، فرمود «يا عَليُّ اِنَّ اِزالَةَ الْجِبالِ الرَّواسي اَهْوَنُ مِنْ اِزالَةِ مُلْكٍ لَمْ تَنْقَضِ اَيّامُهُ» (وسائل الشيعه 11/38) [اي علي ! بركندن كوههاي ثابت و ريشهدار، آسانتر است از زائل كردن حكومتي كه هنوز ايّامش پايان نيافته و شرايط زوالش فراهم نشده است.]



3ـ در حديثي از «عيسي بن قاسم» آمده است كه امام صادق(ع) ميفرمود « از خدا بپرهيزيد و به مصالح خويش بينديشيد، چرا كه شما از همه سزاوارتر براي اين كار هستيد… سپس افزود



«اِنْ اَتاكُمْ مِنّا آتٍ لِيَدْعُوْكُمْ اِلَي الرِّضا مِنّا فَنَحْنُ نُشْهِدَكُمْ اِنّا لا نَرْضي، اِنَّهُ لا يُطِيعُنا اليَوْمَ وَهُوَ وَحْدَهُ وَكَيْفَ يُطيعُنا اِذا اِرْتَفَعَتِ الرّاياتُ وَ الاَعْلامُ» (وسائل الشيعه 11/38) [اگر كسي از ما بيايد و شما را دعوت به خشنودي ما كند (الرّضي لال محمد، شعار پرجاذبهاي بوده است كه در آن زمان غالب قيام كنندگان به آن استناد ميكردند) ما شما را شاهد ميگيريم كه راضي به چنين قيامي نيستيم، او امروز اطاعت از ما نميكند، در حالي كه تنها است، هنگامي كه پرچمها برافراشته شود(و گروه كثيري اطراف او را بگيرند) چگونه اطاعت ما خواهد كرد؟!]



4ـ در نهج البلاغه از امير المؤمنان علي(ع) ميخوانيم



«اَلْزِمُو الاَرْضَ وَاصْبِروُا عَلَي الْبلاءِ وَ لا تُحَرِّكُوا بِاَيْديكُمْ وَ سُيُوفِكُمْ في هَوي اَلْسِنَتِكُمْ وَ لا تَسْتَعْجِلُوا بِما لَم يُعَجِّلْهُ اللهُ لَكُمْ، فَاِنَّهُ مَنْ ماتَ مِنْكُمْ عَلي فِراشِهِ وَ هُوَ عَلي مَعْرِفَةِ حَقَّ رَبِّهِ وَ حَقِّ رَسُولِهِ وَ اَهْلِ بَيْتِهِ ماتَ شَهيداً، وَوَقَعَ اَجْرُهُ عَلَي اللهِ، وَ اسْتَوْجَبَ ثَوابَ ما نَوي مِنْ صالِحِ عَمَلِهِ، وَ قامَتِ النِيَّةُ مَقامَ اِصْلاتِهِ لِسَيْفِهِ فَاِنَّ لِكُلِّ شَيْئٍ مُدَّةَ وَ اَجَلاً» (نهج البلاغه، خطبه 190)



[برجاي خود بمانيد (و بدون اجازه قيام نكنيد) در برابر بلاها و مشكلات استقامت ورزيد، شمشيرهايتان را در راه هوي و هوس و كلماتي كه (بدون مطالعه) از دهانتان بيرون ميآيد، به كار نگيريد، و دربارة آنچه خداوند شتاب در آن را لازم ندانسته شتاب نكنيد، زيرا آن كس از شما كه در بستر خويش بميرد، ولي معرفت خدا و پيامبر (ص) و اهلبيتش را به طور شايسته داشته باشد شهيد از دنيا رفته است! و اجر و پاداش او بر خداست، و ثواب اعمال نيكي را كه نيّت انجام آن را داشته است ميبرد و نيّت او جانشين ضربات شمشير او ميگردد (و بدانيد) هر چيزي وقت معيّني دارد و سرآمدي مشخص (اگر قبل از آن به سراغش برويد ناكام ميشويد.]



بديهي است كه اين طايفه از اخبار، هيچ گونه دلالتي بر نهي از اقامة حكومت اسلامي قبل از ظهور حضرت مهدي (عج) ندارد، بلكه تنها پيام اين اخبار آن است كه منتظر فرصتها باشيد و قبل از رسيدن فرصت مناسب، دست به اين كار نزنيد، چرا كه تلفات و ضايعات فراواني خواهيد داد و نتيجهاي نخواهيد گرفت.



از همه اينها گذشته، در رواياتي آمده است كه قبل از قيام مهدي(عج) اقوامي قيام ميكنند و زمينه را براي قيام مهدي(عج) آماده ميسازند و از آنها در روايات به نيكي ياد شده است، اگر قيامهاي قبل از حضرت مهدي(عج) باطل و دعوت به طاغوت بود، اين روايات مفهوم صحيحي نداشت. در اينجا به يك روايت قناعت ميكنيم، در حالي كه روايات، بسيار بيش از اين است.



در حديثي از امام ابوالحسن الاول (امام كاظم عليه السلام) ميخوانيم كه فرمود «رَجُلُّ مِنْ اَهْلِ قُمْ يَدْعُو النّاسَ اِلَي الْحَقِّ يَجْتِمِعُ مَعَهُ قَوْم كَزُبُرِ الْحَديدِ لا تَزِلُّهُم الرَّياحُ العَواصِفُ وَ لا يَمِلُّوْنَ مِنَ الْحَرْبِ وَ لا يَجْبُنُونَ وَعَلَي اللهِ يَتَوَكَّلُونَ وَ الْعاقِبَهُ لِلْمُتَّقينَ» (سفينة البحار)



[مردي از اهل قم قيام ميكند و مردم را دعوت به حق مينمايد. جمعيتي گرد او را ميگيرند كه مانند پارههاي آهن(سخت و محكم) هستند، طوفانهاي سخت آنها را تكان نميدهد و از جنگ خسته نميشوند و ترس به خود راه نميدهند و بر خدا توكّل ميكنند و عاقبت براي پرهيزكاران است.]



در بعضي از رواياتي كه به اين گونه قيامها اشاره ميكند، تصريح شده كه آنها زمينه ساز قيام حضرت مهدي(ع) هستند و به هر حال نشان ميدهد كه قيامهاي مشروعي، قبل از قيام مهدي (ع) صورت ميگيرد، قيامهاي خونين براي دعوت به سوي حق توأم با پيروزي.



از مجموع آنچه گفته شد به خوبي استفاده ميشود كه قبل از قيام مهدي(ع)، قيامهاي ديگري صورت ميگيرد كه جنبة الهي دارد، بعضي به نتيجه ميرسد و بعضي به شكست منتهي ميشود و چنان نيست كه هر پرچمي كه قبل از حضرت مهدي (ع) بر افراشته شود پرچم طاغوت باشد، هر چند با اجازة اهل بيت(ع) يا در مسير اهداف آنها قرار گيرد.



ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

---

پيام قرآن ج 10


حضرت آيت الله مكارم شيرازي و ساير همكاران